Muzeum Miejskie w Nowej Soli wraz z rodziną artysty serdecznie zapraszają na otwarcie wystawy o intrygującym tytule Człowiek (nie)spokojny. Znana i nieznana twórczość Henryka Zycha, które odbędzie się w czwartek, 30 czerwca 2022 roku, o godzinie 17:00.
Henryk Zych (1914-1986)
Urodzony 30 września 1914 r. w Koseminie na Mazowszu. W 1937 r. uzyskał dyplom inżyniera-mechanika w PWSBMiE (teraz Politechnika Poznańska). W 1938 r. ukończył Wołyńską Szkołę Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Do wybuchu II wojny światowej pracował jako konstruktor w Biurze Konstrukcyjnym Państwowych Zakładów Lotniczych w Rzeszowie.
W czasie wojny przeszedł szlak bojowy 7 Pułku Artylerii Lekkiej, w ramach 7 Dywizji Piechoty w Armii „Kraków”. Po kapitulacji 7 Dywizji we wrzeniu 1939 r. w niewoli był do 30 stycznia 1945 r. Przebywał w trzech obozach jenieckich: Oflag XA Iztehoe, Stalag IIA Neubrandenburg (skąd uciekł) i Oflag IIC Woldenberg (Dobiegniew). Za działalność konspiracyjną w obozach otrzymał Krzyż Walecznych.
Po wojnie w imieniu Skarbu Państwa przejmował i zabezpieczał przemysł drzewny w okolicach Gorzowa Wielkopolskiego. W 1946 r. pracował jako Kierownik Biura Fabrykacyjnego Silników Kutrowych w Stoczni Gdańskiej, skąd w lutym 1947 r. ściągnął go do Nowej Soli kolega ze studiów. W Dozamecie organizował Biuro Fabrykacyjne (później Biuro Konstrukcyjne) jednocześnie ucząc w Szkole Przemysłowej Dozametu. Na fali października w 1956 r. wybrany został przez załogę na dyrektora naczelnego Dozametu. W 1948 r. organizował na terenie Dozametu, następnie miasta i powiatu, Stronnictwo Demokratyczne.
W latach 1954-1986 był wybierany do rady miejskiej, powiatowej i wojewódzkiej. Za zaangażowanie w odbudowę po wyzwoleniu został wyróżniony wieloma dyplomami uznania, listami gratulacyjnymi, odznaczeniami, w tym Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Za osiągnięcia pedagogiczne otrzymał Nagrodę Ministra II stopnia.
Od 1958 r. aż do przejścia na emeryturę w 1976 r. był nauczycielem i członkiem dyrekcji nowosolskiego Zespołu Szkół Mechanicznych oraz współorganizatorem budowy nowej szkoły – późniejszy „Odlewniak”.
Po przejściu na emeryturę rozwinął pasję malarstwa. Był członkiem nowosolskiej grupy plastycznej Plama 71 (1976) oraz Sekcji Plastyków Amatorów przy Lubuskim Towarzystwie Kulturalnym (1977). Uprawiał realistyczne malarstwo pejzażowe w technice olejnej i akwarelowej. Jego obrazy najczęściej przedstawiają widoki Nowej Soli i okolic, jak również mniej znane, często karykaturalne, szkice współpracowników, znajomych, uczestników spotkań i narad tworzone naprędce w codziennych sytuacjach.
Wziął udział w 26 wystawach i przeglądach (Żary, Nowa Sól, Zielona Góra, Częstochowa, Spremberg, Cottbus, Żagań, Lubsko, Gubin, Słubice). Indywidualnie wystawiał ośmiokrotnie: w Zielonej Górze (Klub Stronnictwa Demokratycznego – 1978, 1982, 1984), Nowej Soli (Muzeum Regionalne – 1979, Nowosolski Dom Kultury – 1979), Szprotawie, Żaganiu (Pałac – 1983/84) i Lubsku (Dom Kultury – 1983).
Zmarł w wieku 72 lat – 17 lipca 1986 r. w Nowej Soli.